მიკი - მამასახლისი
November 17, 2017 13:19 თინათინი ნიქაბაძე
მ ი კ ი
არავინ იცის, როგორ გაჩნდა სახლის ზღურბლთან. უგულოდ მიაგდეს თუ თავისით მოლასლასდა, ალბათ, ქუჩაშიც არაერთხელ წიხლი დაუნანებლად უთავაზეს, ასეთები კი იმდენია, თითები ჩამოსათვლელადაც არ გეყოფა.
აგვისტოს ხვატი იდგა, სიცხისგან და შიმშილისგან დაოსებულს სუნთქვაც უჭირდა, სწორედ მაშინ შეამჩნიეს იმ ადამიანებმა, რომლებმაც იცოდოდნენ, როგორ დახმარებოდნენ უსახლკაროს, მშიერს, უსუსურს და უთვისტომოს. მიკის (ასე ეწოდა მას) გარდა იქ ორ მეტისი ცხოვრობდა, რომლებზეც თავის დროზეც უარი თქვეს და ქუჩაში გაუძახეს (მათი ამბავიც ღირს მოსაყოლად).
ყველა ძაღლს ალბათ თავისი ბედისწერა აქვს, ხშირად ისინი უსაფუძვლოდ ხდებიან ადამიანების ახირებების მსხვერპლი. როგორც ქუჩიდან მოსულს, მიკის ზოგმა ალმაცერად დაუწყო ყურება, ზოგი მხრებს იჩეჩდა, ამდენი ძაღლი ერთ ეზოში რა საჭიროაო, ვისაც როგორ შეეძლო, ისე გამოთქვამდა წუხილს, თუმცა ერთმა ყველაზე მეტად გამოიჩინა თავი. იმ მიზეზით, რომ როცა ეზოდან ყეფდა, მათ შვილს ქუჩაში გავლის ეშინოდა, მიკის ქვებით ჩაქოლვა მოუნდომა, ფეხიც დაუზიანა, თან დროც ხელსაყრელი შეარჩია, სახლში მიკის პატრონები არ იყვნენ. ჩაქოლვით რომ ვერაფერი მოუხერხა, მოწამვლა გადაწყვიტა. თუმცა, ხელმოცარული დარჩა.
დღეს ამ მეზობელს თავისი ადგილი აქვს და მარტოა თავის ფობიებთან და ახირებებთან ერთად.
მიკი კარმიდამოს ნამდვილი მამასახლისია.
ძველებურად აგრძელებს ცხოვრებას. ალბათ, ძილშიც აღარ ნახულობს იმ კოშმარს, რაც ძალიან პატარამ ქუჩაში ყოფნისას გამოიარა, იმედია არც იმ ცუდ დღეებს იხსენებს, როცა გამუდმებით იბრძოდნენ მის წინააღმდეგ.
მთავარია, ადამიანმა შეძლოს მათი დაცვა, ვინც უყვარს. არასოდეს უნდა თქვა უარი მათზე, ვინც შენი ერთგულია და ამ ერთგულების სანაცვლოდ შენგან ბევრს არაფერს ითხოვენ.
თინათინ ნიქაბაძე